พระราชบัญญัติป่าสงวนแห่งชาติ พ.ศ. 2507 (ฉบับ Update ล่าสุด พ.ศ.2552)
 



          จุดประสงค์หลักของ พ.ร.บ. คือ เป็นการส่งเสริมให้มีการปรับปรุงพันธุ์และพัฒนาพันธุ์พืช เพื่อให้มีพันธุ์พืชใหม่เพิ่มเติมจากที่มีอยู่เดิม อันเป็นการ
ส่งเสริมการพัฒนาทางด้านเกษตรกรรม โดยการส่งเสริมและสร้างแรงจูงใจด้วยการให้สิทธิและความคุ้มครองตามกฎหมาย ตลอดจนเพื่อเป็นการอนุรักษ์ และ
พัฒนาการใช้ประโยชน์พันธุ์พืชพื้นเมืองเฉพาะถิ่น พันธุ์พืชพื้นเมืองทั่วไป และพันธุ์พืชป่า เพื่อให้ชุมชนมีส่วนร่วมในการดูแลบำรุงรักษา และใช้ประโยชน์พันธุ์
พืชอย่างยั่งยืน

         ซึ่งมีเนื้อความที่เกี่ยวข้องกับการเข้าถึงและการแบ่งปันผลประโยชน์ในมาตรา 15 อันกล่าวถึงการทำไม้หรือการเก็บของป่าในเขตป่าสงวนที่สามารถจะ
กระทำได้เมื่อได้รับใบอนุญาตจากพนักงานเจ้าหน้าที่ โดยการอนุญาตเป็นไปตามแบบ ระเบียบและวิธีการที่กำหนดในกระทรวง

[ อ่านฉบับเต็ม ]

 
 

back..ย้อนกลับ