มาตรา 27 การยุติข้อพิพาท

1. ในกรณีที่มีข้อพิพาทระหว่างภาคีเกี่ยวกับการตีความและการใช้อนุสัญญาฉบับนี้ ภาคีที่เกี่ยวข้องจักต้องหาข้อยุติโดยการเจรจา

2. หากภาคีที่เกี่ยวข้องไม่สามารถตกลงกันได้โดยการเจรจา ภาคีนั้นอาจร่วมกันหาความช่วยเหลือจากหรือเรียกร้องให้มีการไกล่เกลี่ยจากบุคคลที่สาม

3. เมื่อให้สัตยาบัน, ยอมรับ, เห็นชอบ, หรือภาคยานุวัติอนุสัญญาฉบับนี้, หรือในเวลาใดภายหลังจากนั้น, รัฐหนึ่งๆ หรือองค์การผสานทางเศรษฐกิจระดับภูมิภาค อาจแถลงการณ์เป็นลายลักษณ์อักษรกับผู้รับ มอบเกี่ยวกับข้อพิพาทที่มิได้รับการแก้ไข, โดยสอดคล้องกับวรรค 1 หรือวรรค 2 ข้างต้น, ว่า ยอมรับรูปแบบการยุติข้อพิพาทประการใดประการหนึ่งหรือทั้งสองประการดังต่อไปนี้, อันเป็นการบีบบังคับ,

• ก) การตัดสินโดยอนุญาโตตุลาการ โดยสอดคล้องกับขั้นตอนวิธีการที่ได้วางไว้ในส่วน 1 ของภาคผนวก 2
• ข) เสนอข้อพิพาทต่อศาลโลกให้ตัดสิน

4. หากภาคีที่มีข้อพิพาทมิได้, โดยสอดคล้องกับวรรค 3 ข้างต้น, ยอมรับขั้นตอนวิธีการเดียวกันหรือขั้นตอนวิธีการใดๆ ภาคีนั้นจักต้องเสนอข้อพิพาทต่อคณะกรรมการไกล่เกลี่ยข้อพิจารณาให้ตัดสิน โดยสอดคล้องกับส่วน 2 ภาคผนวก 2 เว้นเสียแต่ว่าภาคีนั้นจะตกลงเป็นประการอื่น

5. บทบัญญัติของมาตรานี้จักนำไปใช้กับพิธีสารใดๆ ก็ได้ ยกเว้นแต่ว่าได้กำหนดไว้ในพิธีสารที่เกี่ยวข้องแล้ว